De rekenmachine

Van jongs af aan ben ik er slecht in: REKENEN.

Ik zie er dan ook het nut niet van in.
Nu begrijp ik inmiddels dat rekenen een noodzakelijk kwaad is waarop deze maatschappij zo ongeveer draait. Om onschuldige kleine kinderen voor te bereiden op de grote boze maatschappij, beginnen we dan ook al vroeg met het volproppen van die arme kwetsbare hoofdjes met getallen. En alsof dat nog niet erg genoeg is; met tafels!

Juist toen ik dacht dat ik de basis van het optellen en aftrekken (en daarmee zeg maar: Al Het Rekenen) wel zo'n beetje onder de knie had, kwamen ze oprukken, met hele hordes tegelijk. Je kon geen getal meer bedenken of er was blijkbaar ook nog een tafel van...de onbeschrijflijke horror.
Maandenlang zaten deze vreselijke dingen me tot in mijn droomwereld op de hielen.

Ik heb mijn hele studietijd van de basisschool tot en met de hbo, en ook toen ik op kamers woonde, op de grond mijn huiswerk gemaakt en alle mogelijke soorten tafels uit mijn bestaan gebannen.

Op de basisschool werd ik gedwongen oplossingen te vinden voor het leren van de tafels, waarvoor ik steeds opnieuw creatiever uit de hoek moest komen om niet door de mand te vallen, omdat iedereen deze rare sprongen met getallen leek te begrijpen behalve ik.

Speciaal voor het opdreunen van tafels in de klas bedacht ik Het Audio-Systeem:

1) Luister wat de klas zegt,
2) check vervolgens in gedachten met behulp van wat logica en een wir-war aan ezelsbruggetjes de meest voor de hand liggende uitkomst en
3) doe SNEL MEE, voordat de volgende som de lucht in getorpedeerd wordt!
Ik weet haast wel zeker dat ik hierdoor in heikele situaties sneller meerdere stappen vooruit heb leren denken dan sommige uitmuntende schakers zouden kunnen!

Desalniettemin bleef het lastig om op te groeien in de jaren '80 van de 20ste eeuw en te moeten leren rekenen tegelijk (niet in de laatste plaats door het 'kleur-palet' van de omgeving destijds..)

Maar toen ik 12 werd kreeg ik voor mijn overstap naar de brugklas het mooiste, het zuiverste, het nuttigste en meest kostbare geschenk dat men zich tijdens de schooltijd maar kan wensen...

Een REKENMACHINE!!!
Een nieuwe en zorgeloze tijd brak aan!
Totdat ik ontdekte dat je in veel gevallen (vooral bij toetsen) de rekenmachine niet mocht gebruiken!!

Opnieuw werd mijn creativiteit beproefd!
Ditmaal verliep ik de doorsnee cyclus van de brugklas tot aan het einde van de HAVO om mijn rekenmachine zo goed mogelijk (lees: zo onopvallend mogelijk) te leren gebruiken....

Vanzelfsprekend begon ik met de onder-tafelse-extreem-stretch techniek, die we allemaal wel kennen...maar waarin het antwoord op het schermpje zich helaas lastig laat aflezen.

Waarna logischerwijs de 'duik en gebruik'  het overnam om dichterbij te kunnen kijken.

En de plakband-techniek (waaraan iedereen op den duur korter en veel dunner geworden haar overhield)

Daarna kwamen de meer geavanceerde werkwijzen aan bod, waarvan de 'Mexicaanse Hoed' waarschijnlijk nog wel de meest in het oog springende was...

 ..maar waarvan de veel subtielere 'Wel Zeer Toevallig Langs Zwevende Ballon-methode' vrijwel geruisloos op het juiste moment je gebeden kon beantwoorden.

En tenslotte de zwaarste; vanaf dag 1 op school zet je een overtuigende act neer waarin je iedereen ervan weet te overtuigen dat er een grote kwijlende, langharige Sint Bernhard mee moet naar al jouw lessen, omdat je anders een hysterische aanval krijgt of iets anders vreselijks waar werkelijk niemand mede-verantwoordelijk voor wil zijn.

Zo overleeft men misschien het onderwijssysteem, maar blijft menigeen na school natuurlijk gewoon zitten met het oude probleem: namelijk dat men nog steeds niet kan rekenen.


Wat echter de meeste mensen niet weten is dat het hele 'niet kunnen rekenen' misschien wel helemaal geen probleem IS..maar een groter DOEL dient. Daarover meer in mijn blogbericht: "gelijke hersenhelften, gelijke kansen"

;)

Konijn in de klas

Toen ik 8 was hadden we ieder seizoen tenminste 1 themadag op de basisschool.
We konden dan iets meenemen van huis wat te maken had met het thema.
Toevallig zouden we de aanstaande themadag in de ochtend eerst een reken-toets hebben.
Het thema van die middag zou zijn: huisdieren.
Ik had een konijn.
Ik had een rekentoets.
En aldus kwam ik tot deze logische constructie:

"Als ik mijn konijn leer rekenen, kan hij mij antwoorden geven tijdens de toets"

Ik ging meteen aan de slag! Ik had nog twee dagen om mijn konijn te leren rekenen.

We begonnen bij het begin: eenvoudig optellen onder de tien. Ik legde mijn konijn uit dat als hij het goede antwoord wist, hij met zijn voorpoot moest optillen en weer neerzetten om het juiste antwoord te geven. Dit zou een stille en efficiënte manier voor hem zijn om mij de antwoorden door te spelen tijdens de toets. Bij 1+1 zou het antwoord 2 zijn, en moest hij zijn poot dan ook 2 keer optillen en neerzetten.

Ik vertelde hem ook dat hij voor elk juist antwoord een wortel zou krijgen!

Dat vond hij een goed plan, daarna begonnen we met de eerste som in de spoedcursus rekenen voor mijn konijn! Ik schreef op een stuk papier aan de muur: 1+2, want ik had hem net al vertelt dat 1 en 1 samen 2 is en ik wilde hem wel iets nieuws leren natuurlijk. De kamer vulde zich met concentratie...

Ik wist zeker dat mijn konijn heel diep nadacht.

 

Ik moest hem misschien af en toe herinneren aan ons les-systeem.

Eerst het antwoord- dan pas een wortel.

Maar ....toen ik hem voor de zekerheid nog wat extra hints had gegeven...

TOEN gebeurde het!

 

Ik ontdekte dat mijn konijn last had van vlooien.

~  THE END  ~

serveer-suggestie (cornflakes)

Heeft u wel eens goed gekeken naar de spetterende afbeelding op de
verpakking van de meeste merken cornflakes?
Het lijkt wel of de fabrikant ons door middel van deze afbeelding iets wil vertellen..
en zo is dat ook want eigenlijk staat er:
" Deze cornflakes zijn op hun lekkerst wanneer je de melk er niet voorzichtig op giet,
maar de melk er met geweld op PLENST!!! "

Pas dan komt de werkelijk sublieme smaak van de flakes naar boven drijven...
Dit weten ze in Amerika natuurlijk als geen ander.
Behalve dat ze daar het begrip 'grenzen' in de variatie aan smaken cornflakes al lang hebben losgelaten...

...doen ze er ook nog eens alles aan om het ceremoniële 'poring of the milk'  tot een kunst te verheffen.

De Nederlander heeft mogelijk een ander beeld bij goede bediening, maar dat kan nog veranderen.

Die ouderwetse melkkan echter schiet op een gegeven moment tekort natuurlijk.
We zijn nu het jaar 2000 ruimschoots voorbij en eigenlijk roept de beschaving al tijden en tijden
om een verbetering op dat punt.

Zodoende introduceer ik u deze:

D

Gezien onze eeuwenoude traditie van melkvee-houderij,en het bijna grootste aanbod melk ter wereld ten opzichte van ons landelijk oppervlak (zo'n 60 liter per vierkante centimeter)

maakt Nederland grote kans beroemd te worden met een zeer vooruitstrevend model in
de design-collectie Milk-Blasters, vanzelfsprekend een limited edition en alleen voor
mensen die echt elke dag (eigenlijk alleen maar) cornflakes eten.

 The Dutch Monster is de natte droom van elke cornflakes-addic,
zijn krachten zijn tomeloos, hij spuit 5 liter melk per nanoseconde
met een snelheid van 140 km per uur over je cornflakes!
Dit zal je leven veranderen! Het zorg daarbij voor de optimale smaakbeleving,
en is bovendien een gezonde aanvulling op uw dagelijkse hoeveelheid lichaamsbeweging indien u
deze Blaster samen met uw partner gebruikt tijdens het ontbijt!

En de Milk-Blaster company zou de Milk-Blaster company niet zijn als er niet ook speciaal voor het meest zuivel-hatende continent een speciaal exemplaar ontworpen zou worden.
Op deze manier zal Nederland haar melk export productie NOG verder kunnen uitbreiden!! : D

 Speciaal voor Azië ontwierp de Milk-blaster company, volledig volgens de laatste trends:

En om ook de kleinsten te motiveren melk te leren Blasten krijg je gratis bij elke Kanagawa-Blaster deze lieve kleine irritante piek-hatsjoe-cornflake-cuddle, die altijd gillend weg rent als er melk in zijn buurt komt!!

(werkt op zonne-energie)

Dus ik zou zeggen, blijf niet achter!
Vraag er SNEL ook een voor Sinterklaas en:

 

Serveer-suggesties (instant-noodles)

Iets waar ik altijd van sta te kijken zijn de 'serveer suggesties'  op verpakkingen van gerechten.

Een suggestie betekent een voorstel: met andere woorden: de producent is zo vriendelijk geweest
om je een idee aan te reiken waarmee je je gerecht wat kunt 'op-leuken' nadat je het gemaakt hebt volgens de richtlijnen op de verpakking. hiervoor heb je 9 van de 10 keer ingrediënten nodig die niet in de verpakking zelf zitten.

De richtlijnen onder ' bereidingswijze'  zijn daarentegen geen suggesties, de gedachte is dat je die precies opvolgt.

Op een gegeven moment ontdekte ik dat je, om razendsnel een gerecht te maken wat vrijwel exact voldoet aan het plaatje op de voorkant, je het beste instant-noodles kunt maken!

Nu weten we allemaal hoe we noodles moeten maken...

Voor dit voorbeeld gebruikte ik noodles in een kartonnen beker. Hierop staat zelfs al aangegeven hoeveel water erbij moet, waardoor de kans op het mis-interpreteren van ' de bedoeling'
zowel als van het 'slagen'  van dit gerecht 1 op de 3 miljard is.

Het meest schokkende wat je eigenlijk kan overkomen bij dit recept is dit:

Maar waarom zijn instant-noodles eigenlijk altijd bijna precies zoals je ze ziet op de verpakking??
Is het om mensen het gevoel te geven dat ze geweldige koks zijn?
En wat dan als je al een geweldige kok BENT?
Zie je ooit ergens 5-sterren-cuisine gerechten voor de normale instant-noodle??

NEE!!

Daarom NU deze NIEUWE instant-noodles-serveer suggesties!!

(voor gevorderden)

van basic naar superrr-bijzonderrr!! 

als variatie op de oud Hollandsche prak:

 

Als trendsetter op het komend nieuwjaarsfeest:

  

Als seizoens gerecht

Als tussendoortje op je back-pack vakantie

En dan als absolute topper...voor de meest begaafde koks onder ons

~ ENJOY ~

Kraken gaat door!

Een hyves account opzeggen...

 

Er was eens een tijd waarin computeren leuk was en ontspannend.

Er waren duidelijke afspraken omtrent sociaal verkeer en er heerste rust en geluk op

de digitale snelweg. Hier en daar werden fijne onderhoudende e-mails verzonden tussen goede vrienden.

We hoefden nog niet elke dag te weten wat de ander at of welke kleur zijn ontlasting had gehad de voorgaande avond en/of door welk drankjes dat kwam....

Kortom we hoefden ons toen nog geen zorgen te maken om 20.000 dingen per dag, die er eigenlijk toch niets toe doen en waaraan we alleen maar nodeloos onze tijd en aandacht zouden verkwisten en die onze bevatting van ' vriendschap' zou veranderen

tot een zeer twijfelachtige begrip.

Maar toen kwam...HYVES....het eerste netwerk waarvan iedereen ineens lid werd 

en lid moest zijn...anders liep je ineens heel veel zogenaamd belangrijke informatie mis,

informatie die je ook op een andere manier kon verkrijgen, maar die manier (gewoon praten) was ineens ontzetten NOT DONE!!!!! Lid worden en ALLE UPDATES volgen, werd een sociale verplichting, anders deed je niet meer mee.

Hierdoor werd computeren minder leuk.

Ik probeerde het nog even tegen te houden, maar ik kon het ook niet helpen, ook ik werd op een gegeven moment lid van hyves...

Na een jaar lid te zijn geweest van die kudde besloot ik - als een van de eersten- na toch een beleefde poging gedaan te hebben om mee te draaien met die hyves-molen, om er maar weer uit te stappen. 

Ik hield niet van de omweg die je steeds moest maken, mijn mailbox werd de spamdoos van hyves, en mijn 'vrienden' waarvan ik de helft nog nooit ontmoet had en die ik ook later nooit zou ontmoeten; mailden niet meer naar mij persoonlijk maar ' krabbelden' korte onbegrijpelijke berichten op mijn hyves-schoolbord of whatever dat toen was...en ik werd er helemaal GEK van!! 

note: hyves betekent in de Engelse spreektaal: schurft- of gordelroos, al probeert men het hier te interpreteren als ' bijenkorf'  in het Nederlands, Engelsen denken dat je lid bent van 'schurft'  Nice.  :s

Mijn besluit stond vast. Ik wilde z.s.m. weer weg bij hyves!

Na eindeloos zoeken vond ik een verdachte rode knop rechts onderin de pagina...

...via welke ik tot mijn verrassing eindelijk uitkwam bij de optie om mijn account te verwijderen.

Dit zag er zo uit (ik heb de vertaling in rood toegevoegd aan de originele tekst) : 

Alras waande ik mij na deze laatste etappe in de zoete roes der overwinning... 

Zo dicht bij de volkomen bevrijding was ik nog nooit geweest... : D

MAAR NEE HOOR!!!

De werkelijkheid was anders...

 

~ EINDE ~